„- Mám novú prácu. – Akú? – Robím admina. – A koľko ti platia? – Nič, oni o tom ešte nevedia.“
Upravenú verziu tohho vtipu som používal medzi priateľmi, keď sa mnohí čudovali, čo mám z toho, že robím reklamu zadarmo škole. Nemal som z toho nič, iba závistlivé reakcie neprajníkov. Dlho som odolával ale už ma to prestalo baviť a zabalil som to. A čo sa vlastne stalo?
Začiatok
Začnem od začiatku. 4. október 2009, registrácia novej stránky Spojenej školy na Facebooku. Vtedy som začal robiť reklamu pre našu školu. Spôsob akým som to robil bol veľmi obľubený a u študentov aj úspešný. už po roku mala stránka cez 300 fanúšikov. Neskôr prílev fanúšikov kolísal, ale tesne pred zrušením, pred koncom roka, ich bolo 869. V tom čase sme boli asi najväčšia komunitná stránka. Veľmi úspešna. Ale bol to už rok, čo sa prejavovali tlaky, na jej ovládnutie.
Klamstvá a polopravdy
Úspech stránky prilákal neprajníkov, ktorí mali záujem dostať stránku pod svoju kontrolu. Začalo to donášaním na moju osobu u riaditeľa. Preto som si musel dať väčší pozor čo a ako zverejňujem, lebo ľahko sa text prekrúca. Musel som si takisto dávať pozor, aby som nezverejňoval nič cez pracovnú dobu, i keď v čase, keď ma človek „chytré“ aplikácie v mobile a zverejnenie „reklamnej“ fotky zabierie pár sekund je to zbytočné obmedzenie. Keďže som nechcel neprajníkom dávať zbytočné dôvody na donášanie, musel som i na to dávať pozor. Ale ak sa dôvody nenašli, treba si ich vymyslieť.
Žiaci nadávajú na učiteľov
Prvé klamstvo, ktoré som sa dozvedel, bola informácia, že žiaci na našej stránke nadávajú na učiteľov. Na FB stránke Spojenej školy bolo asi 5 adminov, už si presný počet nepamätám. Všetci mali práva na pridavanie informácii a aj filtrovanie obsahu. Ak jeden admin odfiltruje správu, ostatní to vidia. Boli niektoré príspevky odfiltrovane, ale ani jeden nebol nadávka na učiteľa. O tomto som sa rozprával aj so žiakmi aj s učiteľmi a nikto (okrem neprajníkov) si nevšimol, žeby tam boli nadávky.
Žiaci sa bavia na zavádzajúcich informáciach
Druhé klamstvo, ktoré sa oblavilo s ohľadom na našu stránku na facebooku bola informácia, ako sa žiaci náramne zabávaju na nesprávnych informáciach. Opäť po rozhovore ako s kolegami tak aj žiakmi mi nikto túto informáciu nepotrvdil, ani nemohol. Všetky informácie boli preberané z oficiálnej stránky školy. Ak by to bola pravda, znamenalo by to, že oficiálna stránka obsahuje nepravdivé informácie.
Nadávky na Mobelix
Údajne sa objavili nadávky na prešovkú pobočku obchodu s nábytkom značky Möbelix v mene školy. Nechutné klamstvo, v tomto prípade aj s dôkazom, že to nie je pravda. V skutočnosti išlo oba o zdieľanú fotografiu s popisom „Pozrite sa, čo sa včera udialo blízko našej školy.“ Vidíte? Nikto na nikoho nenadával.
Oficiálna podpora štrajku
A ideme ďalej. Klamstvo za klamstvom. Ďalšia lož bola, že vraj som v mene školy podporil štrajk a škola ani vedenie školy sa nesmie vyjadrovať k štrajku. Ak by to bola pravda, ako by sa mohol vyjadrovať iný riaditeľ ku kvalite škôl (http://goo.gl/w4X6s)? Touto informáciou neprajníci kŕmili aj nášho riaditeľa, ktorý zatiaľ stále odoláva náporu klamstiev. Ale môžeme brať ako oficiálnu podporu štrajku nevinnú fotografiu s odvážnym popisom?
Jediná najväčšia chyba bola vytvorenie stránky
Najväčší masaker je obvinenie, že najväčšou chybou bolo vytvorenie stránky školy. Neviem aké pravidlo / zákon / božie prikázanie som porušil, že som dobrovoľne a bez nároku na honorár šíril dobré meno školy. Je to úplne odlišný prístup, ako má väčšina firiem, ktoré praveže podporujú fanúšikovské stránky a nesnažia sa ich zničiť. Ako príklad uvádzam zopár:
Podpora
Najväčším prekvapením a zároveň príjemným potešením bolo množstvo podpory. Podporu mi prejavilo aj veľké množstvo študentov, ktorí chceli spísať petíciu a bojovať za stránku. Musel som ich krotiť, aby si nespravili problémy. Je celkom možné, že by „neprajníci“ zakročili aj proti študentom. Nielen študenti, ale aj kolegovia a kolegyne, či už z odborného výcviku alebo priamo zo školy mi prejavili podporu a nevedeli pochopiť tento nezmyselný boj o absolútnu kontrolu nad stránkou na Facebooku.
Koniec
A ako to cele dopadlo? Nemal som chuť sa stále naťahovať s neprajníkmi. Verím, že ani náš pan riaditeľ už nemal chuť stále počúvať nezmysli z úst neprajníkov, preto som bol za ním a povedal som mu, že stránku ruším, lebo už ma nebavia tie klamstvá. Odpovedal mi na to, že je to moja rozhodnutie, ale bola by to škoda. Teraz nechávam štafetu na neprajníkoch, naj ukážu, či budú mať lepšiu stránku, alebo upadne do zabudnutia. Vy ostatní si pripomeňte našu stránku posledným obrázkom.